Nagele, van nationaal belang
Emmeloord, 11 mei 2018 | De Stichting Canon de Noordoostpolder heeft een nieuwe “verrekijker" uitgebracht over Nagele. Deze boeiende ‘verrekijker’ is als verdieping geschreven voor venster 14 “Stedenbouwkundige aspecten van de dorpen” en 15 “Architectuur in de polder” van de Canon De Noordoostpolder.
De auteurs Peter Timmer (Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed) en Arjen van den Berg (gemeente Noordoostpolder) geven op bijzondere heldere wijze een historische terugblik over Nagele.
Het Dorpenplan dat ten grondslag ligt aan de bouw van de dorpen van de Noordoostpolder, dateert uit 1946. De rangschikking en de onderlinge afstand als mede de functie van de dorpen zijn mede bepaald door de CPT (Centrale Plaatsentheorie) van Duitser Walter Christaller. Door het Nazi-bewind is zijn theorie toegepast in bepaalde gebieden van het Groot-Duitse Rijk. In de Noordoostelijke polder heeft het er alle schijn van dat het daar ook is toegepast.
In het Europese Culturele Erfgoedjaar 2018 met als motto `Erfgoed verbindt, Europa inspireert` is zeker op ons Erfgoed van toepassing en dan vooral het eerste deel van dat motto `Erfgoed verbindt`.
In deze verrekijker richten ze zich op Nagele, van nationaal belang en zeker ook lokaal belang.
Nagele verbindt verleden, heden en is ook gericht op de toekomst.
Het verdwenen eiland ‘De Nagel’
De dorpen in de Noordoostpolder hebben oude namen. Deze namen herinneren ons aan de bewogen geschiedenis van het voormalige kustgebied van de Zuiderzee. Zo lag er ooit een eiland tussen Urk en Schokland met daarop het vissersdorp ‘Nagel’. Sommige historici beweren zelfs dat een oorkonde uit 966 van de Duitse keizer Otto verwijst naar Nagele, toen nog ‘Nakala’ genoemd en mogelijk gebaseerd op ‘Nabalia’ van de Romeinse geschiedschrijver Tacitus. Over het vissersdorp zijn legendes overgeleverd waarvan altijd maar de vraag is wat ervan waar is. Zeker is wel dat het dorp en het eiland door de zee zijn opgeslokt in de middeleeuwen. Op oude kaarten uit de negentiende eeuw is ‘De Nagel’ alleen nog terug te vinden als aanduiding van een bepaald stuk water in de Zuiderzee.